عنوان دوره: بیست و یکمین کنگره گیاه پزشکی ایران

نرمین صادق زاده خیاطی؛ علیمراد سرافرازی؛ سهراب ایمانی؛ علی اکبر شمسی پور

جنس Orthotylus، از زیر خانواده Orthotylinae در خانواده Miridae است که از 300 گونه گیاهی در سراسر جهان تغذیه می کنند.. گونه های این جنس اغلب به عنوان آفت روی گیاهان تیره Chenopodiacea ، گیاه دارویی سیاه گینه، سنجد، درختان برگ ریز مانند توسکا، زبان گنجشک، بید مجنون، بلوط و سپیدار فعالیت می کنند. برخی گونه ها به عنوان دشمن طبیعی از تخم و لارو سوسک های برگخوار تغذیه می کند. باتوجه به اهمیت گونه های این جنس به عنوان آفت زراعی و دشمن طبیعی، تحقیق حاضر با هدف تعیین مدل پراکنش گونه‌های این جنس و استفاده از آن در مدیریت موثر صورت گرفت. نمونه‌برداری از 18 گونه در پهنه بندی 26 گانه اقلیمی ایران در سطح کشور انجام گرفت. مدل پیش بینی پراکنش با استفاده از رکوردهای به دست آمده و همچنین با استناد به نمونه‌های موجود در موزه‌ی حشرات هایک میرزایانس و شش متغیر اقلیمی از سه مدل Bioclime، GLM و Maxent تهیه شد. با مقایسه نتایج به دست آمده از هر سه مدل دو مدل Maxent و GLM ازدقت بیشتری در تعیین مدل پراکنش برخوردار است در حالیکه در مدل Bioclime این دقت کمتر است. سطح پیش بینی پراکنش مشخص شده در مدل های Maxent و GLM دارای همپوشانی در اقلیم های معتدل و مرطوب است، در حالیکه مدل Bioclime این مناطق را مطلوب نمی داند. براساس مدل Bioclime مناطق دارای اقلیم نیمه خشک برای پراکنش مناسب نشان داده شده که در نتایج مدل Maxent نیز این مناطق دیده شده است. بنابراین با توجه به عملکرد مدل Maxent با میانگین سطح زیر نمودار (AUC) 0.984 و دقت بیشتر در تعیین پیش بینی پراکنش در مورد تعداد نمونه های کم و همچنین نمونه های موزه این مدل از کیفیت بالایی برخوردار است. بر اساس تست Jackknife میزان رطوبت سالیانه مهمترین عامل اقلیمی در مدلسازی پراکنش این جنس بود.

اقلیم؛ پراکنش؛ Miridae؛ orthotylinae؛ دشمن طبیعی