عنوان دوره: بیست و یکمین کنگره گیاه پزشکی ایران

راحله دهقانی؛ ضیاالدین بنی ها شمی؛ حبیب اله حمزه زرقانی

استفاده از ارقام مقاوم یا متحمل به بیماری پوسیدگی طوقه و ریشه می‌تواند یکی از راههای کنترل بیماری در مناطق آلوده به گونه‌های فیتوفتورا باشد اما یک رقم متحمل در صورتی می‌تواند کارامد باشد که زادمایه بیمارگر را افزایش ندهد. افزایش زادمایه می‌تواند سبب افزایش پتانسیل بیمارگر در باغ و در نتیجه شکسته شدن مقاومت عمومی یک رقم شود. زئوسپورها یکی از مهم‌ترین ابزارهای انتشار و آلودگی در گونه فیتوفتورا هستند. در این پژوهش اثر رقم گیاه، گونه بیمارگر و شدت بیماری‌زایی بر تولید زئوسپور بررسی شد. دانهال‌های سه ماهه دو رقم سرخس و قزوینی به عنوان حساس‌ترین و مقاوم‌ترین رقم رایج پسته به بیماری انگومک در ایران با مایه ورمی‌کولایت با عصاره شاهدانه بیمارگرهای Phytophthora parsiana، P. pistaciae، P. nicotianae، P. drechsleri، P. melonis، P. citrophthora، P. cryptogea با گونه‌های گرماپسند از آب‌های جاری P. hydropathica و P. irrigata مایه‌زنی شد و هر هفته ردیابی زئوسپورهای بیمارگر با طعمه برگ مرکبات از زه‌آب گلدان‌های با و بدون میزبان انجام گرفت. شاخص‌های شدت بیماری، پیشرفت بیماری، پیشرفت مرگ و میر، وزن خشک ریشه و شاخساره، سرعت رشد و درصد کلونیزه شدن دیسک برگ مرکبات با زئوسپور بیمارگر نشان داد که رقم گیاه و گونه بیمارگر بر تولید زئوسپور اثر دارد و در رقم متحمل تولید زئوسپور برای تمامی گونه‌ها بسیار کاهش می‌یابد.

رقم گیاه؛ شدت بیماری زایی؛ زئوسپور؛ پسته؛ انگومک