عنوان دوره: بیست و یکمین کنگره گیاه پزشکی ایران

محمد کاظم زاده چکوسری؛ حمید محمدی؛ سید اکبر خداپرست

درخت انجیلی یا آسوندار (Parrotia persica) گیاهی برگ ریز از خانواده انجیلی (Hamamelidaceae) است. این گونه بومی شمال ایران و کوه های البرز است. در طول بررسی که در سال های 1391 و 92 در استان گیلان انجام شد علائم بیماری به صورت شانکرهای وسیع، زردی و سرخشکیدگی بر روی درختان انجیلی مشاهده گردید. در برش های عرضی از شاخه های بیمار، علائم داخلی بافت چوب به صورت نقطه های سیاه رنگ، نکروز گوه ای شکل تا تغییر رنگ بافت چوب به صورت کاملا مدور دیده شد. جداسازی عوامل قارچی از بافت های تغییر رنگ یافته با ضدعفونی قطعات چوب با محلول 5/1 درصد هیپوکلریت سدیم به مدت 60 ثانیه و سه مرتبه شستشو با آب استریل انجام شد. قطعات ضد عفونی شده بر روی محیط کشت عصاره مالت-اگار (MEA) حاوی 1/0 گرم بر لیتر از استرپتومیسین کشت شدند. تشتک های پتری کشت داده شده به مدت 10 تا 20 روز در دمای 25 درجه سانتیگراد نگهداری شدند. در این مطالعه 12 جدایه از یک گونه Phaeoacremonium جداسازی گردید. بر اساس ویژگی های ریخت شناختی شامل شکل کنیدیوفورها، نوع و شکل فیالیدها، اندازه زگیل های روی ریسه، اندازه و شکل کنیدیوم ها، ویژگی های پرگنه و تولید رنگدانه بر روی محیط کشتهای MEA، PDA و OA و همچنین روش های مولکولی ( تعیین ترادف بخشی از ژن بتا توبولین با استفاده از آغازگرهای T1 و BT2b) همه جدایه ها به عنوان Phaeoacremonium scolyti شناسایی شدند. این گونه از درختان گلابی در ایران جداسازی و گزارش شده است ولی این اولین گزارش از این گونه همراه با درخت انجیلی در ایران و جهان است.

انجیلی؛ استان گیلان؛ ژن بتا توبولین؛ Phaeoacremonium