شناسایی عامل و بررسی امکان کنترل بیماری شانکر باکتریایی درختان هلو از طریق روش شیمیایی و هرس در استان کرمانشاه

عنوان دوره: بیست و دومین کنگره گیاهپزشکی ایران

مهیار شیخ الاسلامی آل آقا؛ ابوالقاسم قاسمی؛ فتحعلی نوری؛ داریوش صفایی؛ حسن یونسی؛ عیسی ارجی

شانکر باکتریایی به عنوان مهم ترین و گسترده ترین بیماری درختان میوه هسته دار در استان کرمانشاه به شمار می رود. این تحقیق با هدف شناسایی دقیق عامل بیماری و بررسی امکان کنترل بیماری در یک باغ هلو(Pronus persicae L.) با آلودگی یکنواخت نسبت به بیماری در کرمانشاه طی سال زراعی 1394-1393 انجام گرفت. برای تعیین دقیق عامل بیماری تعدادی از سرشاخه های خشک‌شده مشکوک به آلودگی از درختان تیمار نشده در باغ مورد آزمایش در اواخر اردیبهشت جمع‌آوری گردید. پس از انتقال به آزمایشگاه قطعاتی از نواحی دارای علائم در داخل ظروف پتری در چند قطره آب مقطر سترون خرد و یکنواخت گردید و در محیط کشت کینگ ب (King`s medium B) کشت گردید. از کشت 24 ساعته باکتری در محیط کشت آگار غذایی سوسپانسیونی تهیه و به پشت برگ‌های توتون تزریق و نتایج به صورت نکروز برگی مورد بررسی قرار گرفت. سایر آزمون‌های بیوشیمیایی بر اساس روش(Schaad et al.,2001) انجام شد. آزمایش کنترل بیماری به صورت فاکتوریل با دو فاکتور (فاکتور اول شامل هرس و بدون هرس و فاکتور دوم شامل ترتیب های مختلف سمپاشی) در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 24 تیمار در4 تکرار به مرحله اجرا درآمد. سموم مورد استفاده شامل ترکیب بردو و اکسی کلرور مس (پودر وتابل 35%) بودند که در زمان‌های مختلف شامل پس از ریزش برگ‌ها در آذرماه، در زمان تورم جوانه‌ها در اسفندماه و پس از ریزش گلبرگ‌ها و تشکیل اولیه میوه در اردیبهشت‌ماه مورد استفاده قرار گرفتند. برای ارزیابی تاثیر تیمارها درصد برگ های دارای علایم بیماری از مجموع 200 برگ از هر درخت محاسبه و داده‌ها در نرم افزار SAS-9.2 تجزیه شدند. بر اساس آزمون‌های بیماری‌زایی و بیوشیمیایی عامل بیماری بعنوان Pseudomonas syringae pv. syringae تعیین گردید. همچنین نتایج آزمایش‌های کنترل بیماری در سطح باغ نشان داد که انجام هرس و انجام سمپاشی در کاهش بیماری در سطح آماری یک درصد تاثیر معنی‌دار دارند. بر اساس نتایج این تحقیق بهترین تیمار، سه مرحله سمپاشی توسط بردو یک درصد، به میزان 15 درصد برگ های دارای علایم بیماری در مقایسه با شاهد بدون هرس و سمپاشی به میزان 5/30 درصد بدست آمد. اما با توجه به اینکه انجام سه بار سمپاشی با بردو با انجام سمپاشی زمستانه دو بار و یک بار از نظر آماری تفاوت معنی دار نداشت بنابراین توصیه کاربردی این تحقیق انجام یک بار سمپاشی با بردو یک درصد در فاصله پس از ریزش برگ‌ها در پاییز تا زمان تورم جوانه در آغاز بهار همراه با انجام هرس است.

شانکر باکتریایی هسته داران؛ گموز؛ هرس؛ کنترل شیمیایی