بررسی تغییرات فیزیولوژیکی خیارآلوده به Pythium aphanidermatum و اثر یون سیلیکون در کاهش صدمات ناشی از آن

عنوان دوره: بیست و یکمین کنگره گیاه پزشکی ایران

معاون آموزشی و تحصیلات تکمیلی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز

گونه‌ی Pythium aphanidermatum، از اُاُمیست‌های خاک‌بُرد و همه جازی است و روی گونه‌های مختلف خانواده‌ی کدوییان بیماری‌زا بوده، باعث پدید آمدن پوسیدگی ریشه می‌شود. در این مطالعه اثر این بیمارگر روی تغییرات فیزیولوژیک خیار (Cucumis sativus L.) و کاهش اثرات این بیماری با استفاده از مقاومت ناشی از کاربرد سیلیکات کلسیم با غلظت‌های 50، 100 و 150 میلی‌گرم بر لیتر بررسی شد. گیاهان در دو مرحله‌ی 36 روزه (مرحله‌ی رویشی) و 71 روزه (مرحله‌ی زایشی) جمع‌آوری‌شده، میزان کلروفیل، کارتنوئید، پرولین، کربوهیدرات، پروتئین، پراکسیداسیون چربی‌ها، کاتالاز و آنتوسیانین اندازه‌گیری و داده‌ها واکاوی شدند. این بررسی، کاهش میزان کلروفیل و کارتنوئید و افزایش میزان پرولین، کربوهیدرات، پروتئین، پراکسیداسیون چربی‌ها، کاتالاز و آنتوسیانین را بر اثر مایه‌زنی بیمارگر در مقایسه با شاهد نشان داد. میزان کلیه‌ی فاکتورهای فیزیولوژیکی بر اثر اضافه شدن سیلیکات کلسیم 100 و 150 میلی‌گرم بر لیتر به خاک گیاهان آلوده، افزایش یافت. افزایش میزان کلروفیل و کارتنوئید و کاهش دیگر فاکتورها بر اثر تیمار گیاهان آلوده با سیلیکات کلسیم 100 و 150 میلی‌گرم بر لیتر در مقایسه با شاهد مشاهده شد. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، استفاده از نمک سیلیکات کلسیم موجب کاهش اثرات فیزیولوژیکی ناشی از آلودگی خیار به P. aphanidermatum می‌شود.

خیار؛ سیلیکات کلسیم؛ پیتیوم؛ تغییرات فیزیولوژیک