تاثیر فعالیت شکارگری کنه فیتوزئید Typhlodromus bagdasarjani و تریپس شکارگر Scolothrips longicornis روی انبوهی جمعیت کنه تارتن دو لکه ای در شرایط نیمه طبیعی (microcosm)
عنوان دوره: بیست و یکمین کنگره گیاه پزشکی ایران
نویسندگان
چکیده
در این مطالعه، سیستم مربوطه از یک بوته خیار که در مرحله چهار برگی بود تهیه و روی این گیاه، استوانه های پلاستیکی به ارتفاع 42 و قطر دهانه 20 سانتیمتر که دهانه ی آن با پارچه توری بسیار ریز پوشانده شده قرار داده شد و هر گلدان درون گلخانه قرار گرفت. تیمارها عبارت بودند از تیمار کنه تارتن (Tetranychus urticae) به عنوان شاهد، تیمار کنه شکارگر و کنه تارتن (T. bagdasarjani and T. urticae)، تیمار تریپس شکارگر و کنه تارتن (S. longicornis and T. urticae) و تیمار کنه شکارگر، تریپس شکارگر و کنه تارتن (T. bagdasarjani, S. longicornis and T. urticae). گیاهان با 20 عدد ماده ی بالغ کنه تارتن دو لکه ای آلوده شدند و سه روز بعد از آلودگی با کنه تارتن، 10 عدد فرد ماده از کنه شکارگر T. bagdasarjani و 10 عدد فرد ماده از تریپس شکارگر S. longicornis در هر میکروکازم رهاسازی شد. آزمایشات 15 روز طول کشید و در روز آخر تمام مراحل زندگی کنه تارتن شمارش و ثبت گردید. برای هر تیمار ده تکرار در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که در همه تیمارها مراحل مختلف کنه تارتن تحت تاثیر گونه های شکارگر قرار گرفتند و تفاوت معنی داری بین تیمار شاهد و سه تیمار دیگر وجود داشت. در تیمار کنه شکارگر و تریپس شکارگر تعداد متوسط کنه تارتن دو لکه ای به ترتیب 2/54،6/42، 7/37 و 9/19 عدد برای تخم، لارو، پوره ها و ماده های بالغ به دست آمد. در مطالعه حاضر، مشاهده شد که جمعیت کنه تارتن دو لکه ای در تیمار یک گونه شکار و تیمار دو گونه شکارگر تفاوت معنی داری نداشت. این نتایج نشان می دهد که وجود دو شکارگر اثر منفی روی کنترل کنه تارتن ندارد و بر همکنش های درون رسته ای بین دو گونه شکارگر مانع از استفاده همزمان آنها نمی گردد.
کلیدواژه ها