عنوان دوره: بیست و یکمین کنگره گیاه پزشکی ایران

خدیجه حسینی؛ رضا مستوفی زاده قلمفرسا

معاون آموزشی و تحصیلات تکمیلی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز

این مطالعه به منظور بررسی اثر غلظت‌های مختلف منابع کلسیمی (کلرید و سولفات کلسیم) و سیلیکاتی (سیلیکات سدیم و پتاسیم) بر رهاسازی زئوسپورهای Phytophthora pistaciae، یکی از عوامل اصلی گموز پسته، انجام گرفت. برای تولید یکنواخت اسپورانژیوم بدون خالی شدن آن‌ها بلوک‌هایی از کشت هفت روزه‌ی P. pistaciae برروی محیط کشت عصاره‌ی هشت سبزی (V8) در تشتک‌های پتری هشت سانتی‌متری حاوی 20 تا 30 میلی‌لیتر محلول یک گرم در لیتر نیترات کلسیم در اتاقک رشد در 25 درجه‌ی سانتی‌گراد با 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی قرار داده شد. پس از 72 ساعت، بلوک‌های حاوی اسپورانژیوم سه بار در آب مقطر شست‌و شو شده، سپس در محلول‌هایی با غلظت‌های 5/1، 4، 8 و 15 میلی‌مولار منابع کلسیمی، 7/0، 3/1 و 7/1 سیلیکات سدیم و 4، 10 و 20 میلی‌مولار سیلیکات پتاسیم قرار داده شد. 72 ساعت پس از تیمار اسپورانژیوم‌ها هیچ‌یک از غلظت‌های سیلیکات سدیم و غلظت 5/1 میلی‌مولار منابع کلسیمی در مقایسه با شاهد تأثیر معنی‌داری بر رهاسازی زئوسپورها نداشت، در حالی که غلظت‌های مختلف سیلیکات پتاسیم به ترتیب در 8/65، 100 و 100 درصد از اسپورانژیوم‌ها از رهاسازی زئوسپورها ممانعت کردند. تیمارهای کلرید کلسیم در مقایسه با سولفات کلسیم تأثیر بیش‌تری بر ممانعت از رهاسازی زئوسپورها داشت. غلظت‌های مورد آزمون سولفات کلسیم به ترتیب در 1/32، 6/76 و 6/66 درصد از اسپورانژیوم‌ها از رهاسازی زئوسپورها ممانعت کردند، در حالی که میزان ممانعت این غلظت‌ها در کلرید کلسیم به ترتیب 3/41، 6/90 و 8/99 درصد بود.

نمک؛ کلسیم؛ سیلیکون؛ رهاسازی زئوسپور؛ Phytophthora pistaciae