عنوان دوره: بیست و یکمین کنگره گیاه پزشکی ایران

محمد رضا نجفی؛ محمدرضا صلواتی؛ سید افشین سجادی؛ همایون افشاری آزاد

عوامل بیماریزای قارچی خاکزی در تمام نقاط توتون خیز دنیا پراکنده بوده و هر ساله خسارت های فراوانی وارد می سازند. از میان مهمترین عوامل بیماریزای خاکزی می توان به فوزاریوم، رایزوکتونیا و فیتوفتورا اشاره نمود. طی سالیان اخیر، علایم بوته میری، در مزارع توتون نواحی شمالی کشور نیز دیده شده و یکی از مهمترین و شایع ترین این بیماریها، ساق سیاه است که عامل آن Phytophthora nicotianae است. در این مطالعه، کارایی تعدادی از قارچکش های سیستمیک برروی توتون در کنترل این عوامل بیماریزا، در سطح مزرعه مورد بررسی قرار گرفته و آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 11 تیمار و 3 تکرار در یکی از مزارع توتون با سابقه آلودگی(منطقه کشت گلستان)، اجرا شد. قارچکشهای متالاکسیل(5%G) یا ریدوکسیل، فوزتیل- آلومینیوم(آلیت80%WP)، متالاکسیل مانکوزب(72%WP)، پروپیکونازول(5/25%EC)، تیوفانات- متیل(80%WP) و آیپرودیون- کاربندازیم (رورال تی اس 5/52%WP)، ترکیباتی هستند که در این آزمایش به روشهای مختلف اعم از ریختن محلول قارچکش پای گیاهچه ها، گرانول پاشی در ردیفهای کاشت، اسپری قاعده بوته ها قبل از خاک دهی پای بوته و محلولپاشی در مزرعه، استفاده شدند. ارزیابی ها به صورت شدت آلودگی( روش گودمن و همکاران.،1993) و درصد کنترل بیماری در هر یک از کرتها در مقایسه با تیمار شاهد، یک ماه بعد از نشاکاری شروع شده و به صورت هفتگی ادامه یافت. بر اساس نتایج حاصل از اجرای این آزمایش طی دو سال 91 و 92، تیمارهای متالاکسیل گولد(95%)، فوزتیل آلومینیوم( 90%)، متالاکسیل گرانول(87%)، و تیوفانات متیل+ متالاکسیل مانکوزب(85%) در ردیف تیمارهای برتر قرار گرفتند.

بوته میری؛ پاتوژن؛ توتون؛ قارچکش